Luister naar het fluisteren van je lijf, zodat het niet hoeft te schreeuwen.
(anoniem)
Men kan bij de osteopaat terecht voor rugklachten van acute en chronische aard.
Voorbeelden van acute rugklachten:
Voorbeelden van chronische aard:
Langdurige slijtage in de rug die zich na een bepaalde tijd opstapelt en de klachten meer op de voorgrond brengt. Na een paar beurten osteopathie, zal de patiënt zelf ondervinden tot op welk niveau zijn lichaam losgemaakt kan worden en belastbaarder is. Zodoende leert hij/zij zelf ook wanneer het nodig is om terug te komen. Het is interessant om bij aanwezige structurele problemen (zoals artrose, aanwezige hernia’s,…) sowieso een 3-tal x per jaar naar de osteopaat te gaan. Wij kunnen namelijk onderzoeken waar al bepaalde blokkades zich aan het vormen zijn, nog voor er werkelijke pijnklachten optreden.
Het is belangrijk om te weten of, en wat juist de eventueel aanwezige structurele problemen zijn. Misschien heeft de patiënt wel een voorgeschiedenis van een discushernia, een aangeboren afwijking, een naar voor geschoven wervel (anterolisthesis), …
Hebt u foto’s (RX, NMR, …) liggen van uw rug of nek, breng die dan zeker mee.
Daarnaast gaat de osteopaat zelf via haar onderzoek ook testen of osteopathie op dat moment aangewezen is. Bij twijfel kan u teruggestuurd worden naar de arts voor bijkomende technische onderzoeken.
Bij de 2e behandeling wordt ook grondig nagevraagd naar de eventuele evolutie van de klachten:
Indien na 2 behandelingen nog geen duidelijke veranderingen merkbaar zijn, wordt samen besproken of we de behandelingen nog verder dienen te zetten, of er eventuele bijkomende onderzoeken nodig zijn, …
Een rug is een heel belangrijk deel van uw lichaam, ahw de steunpilaar. Draag er zorg voor! Een osteopaat kan u helpen bewegingsbeperkingen op te lossen, zodat u uw rug gebruikt op de manier waarvoor ze gemaakt is! Zo raakt de balans tussen belasting en belastbaarheid weer in evenwicht!
Nekklachten kunnen van acute (acute scheefhals of torticollis) of chronische (bv langdurige periodes nekpijn bij meer stress) aard zijn. Gepaard gaand met of zonder uitstraling in armen of handen.
Opnieuw moeten men rekening houden met structurele problemen zoals hernia’s of afschuivingen van wervels. Bij vermoeden hiervan moet eerst doorgestuurd worden.
Een nek is een deel van het lichaam die veel invloeden kan ontvangen van andere delen. Nekpijn kan gevolgd zijn van:
Sowieso kijken we heel het lichaam na en zoeken naar hetgeen in relatie kan gebracht worden met de nek. Vanzelfsprekend wordt de nek zelf ook aangepakt.
Geef in de anamnese zeker aan of u auto-ongevallen of een val op het zitvlak hebt meegemaakt. Vele mensen lopen rond met een whiplash zonder het zelf te weten. De ervaring leert dat mensen die hier specifiek voor behandeld worden, minder snel blokkeren in de nek. En als de behandelingen korter na het letsel gebeuren, kunnen ze vaak sneller recupereren na een blokkade.
Het is belangrijk om weten dat een val of botsing (met auto, maar ook met neus tegen deur) – zelfs zonder initiële pijn of klachten – bepaalde bewegingsverliezen met zich mee kan brengen. Die kunnen zich – indien onbehandeld – na lange tijd installeren in het lichaam en dus ipv functionele spanningen werkelijk structurele veranderingen (oa artrose) worden.
Dit betreft lokale pijn van bv schouder, elleboog, pols, hand, heup, knie, enkel of voet.
Maar ook gegeneraliseerde pijnen ikv artrose en reuma. Deze mensen hebben er baat bij dat hun lichaam in evenwicht blijft en de bewegingsmogelijkheid onderhouden blijft.
Bijvoorbeeld zal iemand met reuma en een bekkenblokkade sneller heuppijn ondervinden bij lang rechtstaan, dan iemand met reuma en een vrij bekken.
Hiermee worden gevoelsstoornissen in armen of benen bedoeld. Vaak worden deze veroorzaakt door druk op de gevoelszenuwen in de nek of rug. Deze uitstraling komt al dan niet geïsoleerd voor of samen met nek- respectievelijk rugpijn.
Het kan zijn dat een zenuw in de nek gekneld zit thv een tussenwervelsschijf (discus bulging, discus hernia) of thv van zijgewrichtjes van de wervel en deze uitstralingspijn geeft.
Eveneens ter hoogte van de lage rug, is de regio L4-L5, L5-S1 (dus de lagere rugwervels) gevoelig voor inknelling van zenuwen. Herstel van de beweeglijkheid van deze structuren, maar zeker en vooral de omgeving (bekken, hogere rug, buikorganen, middenrif, …) is van cruciaal belang om de beweeglijkheid van de rug te herstellen en de patiënt te helpen te genezen.
Bij correctie van de wervels, valt de irritatie van de zenuw weg, en kan de zenuw zich herstellen. Als de zenuw langere tijd gekneld zat, kan het nodig zijn om ook een tijdje ontstekingsremmers te nemen. Maar hierover zal uw arts meer advies geven.
In geval u krachtsvermindering ervaart in armen of benen, moet u snel naar de arts. De druk op de bewegingszenuwen mag niet lang aanhouden omdat de spieren hieronder snel te lijden hebben.
Het ligt niet altijd voor de hand om na een ongeval of trauma naar de osteopaat te gaan. Zeker indien men vanaf het begin of zelfs na enkele weken geen pijn of klachten ervaart.
Toch kan een check-up bepaalde spanningen in spieren, blokkades in gewrichten, beïnvloeding van lichaamshouding (antalgische houding: bewuste of onbewuste aanpassing van de houding om zo minder pijn te voelen) aan het licht brengen.
Snel oplossen van deze beperkingen is interessanter dan te wachten tot bepaalde functionele beperkingen (bv blokkade van aantal wervels in de nek of whiplash, zelfs zonder pijn) zich installeren onder de vorm van structurele beperkingen (artrose).
De osteopaat kan vaak zelf voelen dat er bepaalde spanningen in het lichaam zitten, die aanvoelen alsof ze ontstaan zijn door een externe impact (botsing tegen muur of zo). Zelfs al gaf men dit niet aan in het vraaggesprek vooraf.
Littekens zijn vaak miskend als stoorzender in de lokale, maar ook de totale fasciale beweeglijkheid.
Plastisch en overdreven voorbeeld: beeldt u zich een persoon met een duikpak (fascia*) in en het litteken (bv na een appendicitis) wordt voorgesteld door een stuk stof van het duikpak vast te pakken, een keer rond te draaien en vast te zetten.
Dan wordt duidelijk dat door het litteken – het stuk stof dat vast zit – de patiënt beperkt wordt in zijn natuurlijke bewegingsvrijheid.
Wij als osteopaat kunnen natuurlijk niet de huid en fascia even soepel als voor de operatie krijgen. Maar indien we kunnen vaststellen welke lokale en totale bewegingen van het lichaam beperkt worden door het lichaam, en deze -binnen de mogelijkheden van het lichaam- te verbeteren, kunnen we al veel pijn, klachten en compensatie-patronen oplossen.
* fascia is een stevig bindweefselvlies dat ligt rond spieren, botten en gewrichten, ook oa net onder onze huid.
De meest voorkomende vorm van hoofdpijn is spanningshoofdpijn. Daarna komt migraine.
Bij spanningshoofdpijn heb je meestal het gevoel alsof er een strakke band om het (voor-) hoofd zit. Het begint langzaam, gaat ook langzaam weer weg en is van korte of lange duur. De spieren van de schedel, de nek en de schouders zijn vaak ook pijnlijk gespannen.
Migraine komt in aanvallen van nogal hevige kloppende hoofdpijn aan één kant van het hoofd. Vaak gaat dit gepaard met misselijkheid, braken en overgevoeligheid voor licht en geluid. De duur van de aanval varieert van een halve dag tot drie dagen. Vaak gaan verschijnselen als flikkeringen, zwarte vlekken voor de ogen of tintelingen aan de hoofdpijn vooraf.
Indien bovenstaande gevallen niet van toepassing zijn, kan men een proefbehandeling instellen.
We gaan na welke regio’s en structuren (lokaal en in het volledig lichaam) mee kunnen spelen in de hoofdpijn en corrigeren deze. Indien nodig wordt er gemanipuleerd. Maar een osteopaat bezit veel evenwaardige technieken om een wervel te deblokkeren naast manipulatie. Indien de omgeving volledig vrijgemaakt is (nekspieren, fascia, kaakgewricht,…) en er blijft een geïsoleerde blokkade bestaan, kunnen we wel manipuleren. Eigenlijk voel je als osteopaat of een wervel dient gemanipuleerd te worden of niet.
In het kader van het craniosacraal systeem zijn de wervelkolom, het hoofd, bekken en stuitje heel belangrijk in de behandeling van hoofdpijn en migraine. Alles op deze middellijn is met elkaar verbonden. Tussen hoofd en bekken moet steeds (in dit CS-systeem) een wederkerige golf van beweging mogelijk zijn. Zit 1 van de 2 vast, beperkt dit vroeg of laat het andere uiteinde. Dit kan zijn invloed hebben op de immuniteit en vitaliteit!
Voorbeelden van spijsverteringsproblemen:
Een voorbeeld van spijsverteringsproblemen waarvoor de patiënt bij de osteopaat terecht kan is chronische obstipatie.
Veel vrouwen leven in de veronderstelling dat hun te weinig frequente stoelgangpatroon (1 x per 2 dagen, 1 x per week, 1 x per 2 weken,…) ‘normaal’ is.
Zelfs indien je genoeg water drinkt en vezels eet, kan het zijn dat de stoelgang een probleem vormt. De osteopaat gaat op zoek naar bewegingsbeperkingen (bv bekken, rug, maar ook glijvlakken van darm tov bekken, dunne tov dikke darm, …) en lost deze op. Vaak verbetert de situatie al hiermee.
Voeding is heel belangrijk in de bepaling van de stoelgangconsistentie en -frequentie, in je gezondheid tout court!
Indien vermoeden van intoleranties of allergieën wordt doorgestuurd voor specifiek onderzoek en/of begeleiding.
De mobiliteit van de verschillende beenderen van de schedel, voornamelijk ook van het aangezicht, is niet minder belangrijk voor het evenwicht in het lichaam dan de mobiliteit van bv de rug!
Na doorgemaakte infecties blijven vaak lokale bewegingsbeperkingen achter, bv thv aangezichtsschedel. Als osteopaat proberen we die op te lossen, zodat de lokale doorbloeding en bezenuwing terug optimaal kan verlopen. Daaruit volgt dat volgende ontstekingsprocessen ofwel sneller genezen (snellere recuperatie), ofwel niet doorbreken.
Tijdens het ontstekingsproces zelf is het niet aangeraden om te behandelen. Immers, om te kunnen reageren op een osteopathische behandeling heb je energie nodig, en tijdens een ontstekingsproces gaat al een groot stuk energie naar genezing.
Eén van de belangrijkste regio’s om te behandelen bij sinusitis is dus de schedel en vooral de aangezichtsschedel. Door herstel van de lokale mobiliteit van de botten, kunnen de slijmvliezen die de sinussen bekleden, zich normaliseren. De ventilatie van deze holtes kan herstellen en de kans op infectie vermindert. Ook zien we vaak dat men sneller herstelt van een sinusitis als de schedel (en de rest van het lichaam dat met deze sinusitis in verband kan worden gebracht) soepel wordt gehouden.
Draaiduizeligheid of vertigo is vaak een symptoom van
Bij ontsteking van de evenwichtszenuw gaat de osteopaat na waar de mogelijke inknellingsplaatsen van deze zenuw hiervan de oorzaak kunnen zijn. Door het mobiliseren van deze botstukken, is er weer voldoende ruimte voor de doorgang van de zenuw, en herstelt de ontsteking zich.
De ziekte van Menière kenmerkt zich door aanvallen (2 tot 5u) van heftige, zeer hinderlijke draaiduizeligheid die enkele uren aanhoudt. Op dat moment hoor je minder en heb je last van oorsuizen of een vol gevoel in de oren. Men kan ook misselijk worden of braken. Hierna kun je nog enkele dagen lichtere klachten ervaren (vaak druk in de oren). Ervaring leert dat regelmatig mobiliseren en ontspannen van de botten van de schedel en nekwervels (invloed bezenuwing en bloedvoorziening naar schedel), positief effect hebben op de frequentie en het herstel van Meunière-aanvallen.
BPPD (Benigne/ goedaardige, Positionele (dus afhankelijk van de positie), Paroxysmale/voorbijgaande Duizeligheid) is een goedaardige stoornis in het evenwichtsorgaan. Hierbij zijn de gehoorsteentjes tijdelijk losgekomen uit de ‘gelei’ die zich bevindt op het uiteinde van de halfcirkelvormige kanalen van het evenwichtsorgaan.
Na een blaasontsteking kan het voorkomen dat de blaas tov zijn ophangstructuren en/of aangrenzende bindweefselstructuren, verkleefd raakt. Het betreft hier een orgaan waarbij een grote mobiliteit vereist is. De blaas moet zich immers verschillende keren per dag volledig kunnen vullen en ledigen. Ontstekingen en de daaruit volgende verklevingen kunnen bewegingsbeperkingen geven en recidieven (dus gemakkelijk een volgende blaasontsteking).
Bewegingsbeperkingen kunnen zijn:
Ook na blaasoperaties kan de osteopaat ‘dankbaar’ werk leveren door de mobiliteit, die deels kan hersteld worden, te verbeteren.
We kijken naar blaas, ligamenten en fascia (bindweefsel rond de blaas), ook het benige bekken, de spieren (bekkenbodemspieren!), en de klein-bekkenorganen (blaas, baarmoeder, ovaria, rectum bij de vrouw – blaas, prostaat, rectum bij de man).
Niet weinig betreft het hier patiënten die als ‘uitbehandeld’ bestempeld worden door het klassieke medische circuit. Toch gaat het hier om mensen die wel zeker au sérieux zouden moeten genomen worden.
Vaak is deze langdurige vermoeidheid er langzaam aan ingeslopen en is er niet echt een oorzaak aan te duiden.
Opletten bij bv aanwezigheid van ernstigere pathologieën, doorgemaakte virale infecties (klierkoorts),… Dit kan aan het licht gebracht worden via bloeduitslag.
Vaak speelt ook voeding een belangrijke rol, en verzwakken we ons lichaam door langdurig voedingsmiddelen te nemen die niet goed zijn voor ons (suikers, vetten, (rood) vlees, alcohol, koffie,…) Ook intoleranties kunnen ons ondermijnen en bij vermoeden kan doorgestuurd worden voor verder onderzoek.
Zoals al vaak wetenschappelijk bewezen, is stress een grote boosdoener en dooddoener. Iedereen heeft stress, zo zit onze maatschappij in elkaar. Maar in de gaten hebben hoe je de stress minder op je in laat werken, is een levenslange noodzaak èn kunst!
Het spreekt vanzelf dat dit vermoeidheid multidisciplinair moet aangepakt worden. Niet alleen het fysiek lichaam is moe, ook zijn psyche. Sowieso nabije opvolging door de huisarts, maar daarnaast zijn ook vaak gesprekstherapie, voedingsadviezen, beweging, … nodig.
Wat een osteopaat kan doen:
* Deze circulatie is heel belangrijk voor de afvoer van afvalstoffen en de aanvoer van bouwstoffen. Vaak is bij vermoeide mensen deze circulatie gestoord. Met technieken op de schedel (denk maar aan concentratieproblemen), het middenrif, het bekken enz probeert we het circulatoir systeem langzaam maar zeker terug op gang te trekken
Men moet in acht dat een vermoeidheid die men jaren lang opbouwt, niet in 2 weken geneest. Vaak zijn er fundamentele veranderingen nodig (op gebied van werk, levenshygiëne, stress, …).
Deze indicatie spreekt voor zich.
Toch dient hierbij vermeld te worden dat bewegingsbeperkingen in het kaakgewricht ook asymptomatisch (dwz geen pijn, klikken, …) kunnen voorkomen, en toch een grote impact op je houding kunnen hebben!
Vaak blijft bv een bekken blokkeren (zelfs al wordt het telkens losgemaakt), indien het kaakgewricht niet juist werkt.
Wij kijken dan het kaakgewricht na, de kaakspieren, de bezenuwing vanaf de nek, de biomechanica van de schedelbeenderen,…
Natuurlijk is de stand van de tanden en de beet hier heel belangrijk. Indien nodig moet dan ook doorgestuurd worden naar orthodontist of tandarts.
Dit wil zeggen dat het vermogen van het lichaam om ziekteverwekkers af te weren, verminderd is.
Voorbeelden van problemen met immuniteit zijn:
Zoals bij vitaliteitsproblemen, kan de vermindering van immuniteit langzaam in het lichaam geslopen zijn en is het probleem bijgevolg ook niet altijd snel opgelost. Opnieuw is een multidisciplinaire aanpak aangewezen: bv
Om de immuniteit te stimuleren of te reguleren, richt de osteopaat zich op:
Een kort inspirerend verhaaltje over een glas water
Een leraar psychologie loopt rond in het klaslokaal en vertelt over het omgaan met stress. De leraar heeft een glas water in zijn hand. Alle leerlingen verwachten de vraag of het glas halfvol of halfleeg is. In plaats daarvan vraagt de leraar met een glimlach op zijn gezicht: “Hoe zwaar is dit glas?”
De leerlingen geven antwoorden variërend van 25 gram tot 200 gram.
De leraar antwoordt: “Het absolute gewicht doet er niet toe. De zwaarte hangt vooral af van hoe lang ik het vasthoud. Als ik het een minuut vasthoud, is het geen enkel probleem. Na een uur krijg ik pijn in mijn arm. En als ik het glas de hele dag vasthoud, zal mijn arm gevoelloos worden en verlammingsverschijnselen vertonen. Hoe langer ik het vasthoud, hoe zwaarder het wordt.”
De leraar vervolgde: “Stress en zorgen zijn als dat glas water. Er even aan denken is geen probleem. Als ik er langer aan denk, zal het me pijn gaan doen. Als ik er de hele dag aan denk, zal het me verlammen. Ik zal tot niets meer in staat zijn.”
Het is belangrijk om stress en zorgen los te laten. Zo vroeg als je kunt. Accepteer je situatie en richt je aandacht op wat je wel kunt doen. Vergeet niet om het glas water op tijd neer te zetten.